اسکوربيک اسيد (ويتامين ث) از جفت عبور مي‌کند و مصرف مقادير زياد آن در طول بارداري براي جنين مضر است.
سازمان غذا و داروي آمريکا (FDA) ويتامين ث را از نظر مصرف در دوران بارداري در گروه (C) طبقه بندي نموده است.

مدارک مستندي دال بر بروز مشکلات در هنگام مصرف مقادير معمول روزانه و توصيه شده يافت نگرديده، لذا مصرف آن در زنان شيرده بايد بر اساس تشخيص پزشک صورت بگيرد.

در هنگام مصرف اين فرآورده به موارد زير توجه فرماييد:
ويتامين ث در بدن تجمع نمي‌يابد و مقدار مازاد آن از طريق ادرار و مدفوع دفع مي‌گردد. بنابراين اگر بيش از مقدار مورد نياز مصرف شود (مقادير بالاتر از 500 ميليگرم در روز) ممکن است در تست ادراري اندازه گيري قند در بيماران ديابتي باعث اختلال شود.
همچنين مصرف ويتامين ث مي‌تواند جواب منفي کاذب در تست وجود خون در مدفوع را موجب شود. لذا تاکيد مي‌گردد بيماران 48 تا 72 ساعت قبل از انجام آزمايش مزبور از مصرف مکمل هاي حاوي ويتامين ث خودداري کنند.
مصرف مقادير زياد ويتامين ث در بيماران مبتلا به نقص آنزيمي G6PD ممکن است موجب بروز عوارض جانبي خطرناک مانند نوعي کم خوني (آنمي هموليتيک) شود.
مصرف طولاني مدت مقادير زياد ويتامين ث در بيماران با سابقه سنگ کليوي مي تواند باعث بروز سنگ‌هاي سيستئيني، اوراتي و اگزالاتي شود.

روزانه 1 تا 4 عدد قرص و يا مطابق دستور پزشک به صورت مکيدني بعد از غذا مصرف شود.

در صورت استفاده از داروها حتماً پزشك خود را مطلع سازيد.
تداخل خطرناک: آميگدالين: مصرف همزمان ويتامين ث و آميگدالين خطر بروز مسموميت (از نوع تهديد کننده حيات) با سيانيد را افزايش مي‌دهد اگر چه مصرف فرم صناعي آميگدالين در درمان بيماري سرطان ممنوع شده ولي اخيرا در طب مکمل توسط بيماران مورد استفاده قرار مي‌گيرد. لذا اکيدا توصيه مي‌شود از مصرف همزمان اين دارو با ويتامين ث خودداري شود.
تداخل‌هايي با خطرات کمتر:
آلومينيوم: بسياري از فرآورده هاي ضد اسيد معده حاوي آلومينيوم مي‌باشند. مصرف ويتامين ث مي‌تواند موجب افزايش مقدار جذب آلومينيوم در بدن شود.
البته تاکنون مشخص نشده که اين تداخل عواقب جدي داشته است، لذا توصيه مي‌شود قرص يا ساشه ويتامين ث را 2 ساعت قبل و يا 4ساعت بعد از آنتي اسيد ها مصرف کنيد.
استروژن: متابوليسم استروژن در بدن انسان به واسطه تجزيه آن انجام مي‌پذيرد. مقادير بالاي ويتامين ث موجب کاهش سرعت تجزيه استروژن شده و اثرات و عوارض جانبي آن را افزايش مي‌دهد.
فلوفنازين: مصرف مقادير زياد ويتامين ث موجب کاهش مقادير فلوفنازين در بدن شده و اثر بخشي آن را کاهش مي‌دهد.
وارفارين: مصرف مقادير زياد ويتامين ث موجب کاهش اثر بخشي وارفارين شده و احتمال بروز لخته شدن خون را افزايش مي‌دهد. لذا در طول مصرف ويتامين ث انجام آزمايشات PT و INR به صورت منظم توصيه شده و بيمار مي‌بايست روزانه مقدار ثابتي از ويتامين ث را در طول درمان با وارفارين مصرف نمايد.
ديسولفيرام: تجويز همزمان ويتامين ث به همراه ديسولفيرام موجب کاهش اثر بخشي اين دارو در ترک بيماران وابسته به الکل مي‌شود.

اگر چه همه اين عوارض در يک فرد ديده نمي‌شود، در صورت بروز عوارض زير با پزشک يا داروساز خود مشورت کنيد
عوارضي که در صورت وقوع نياز به رسيدگي‌هاي پزشکي دارد: علائم درد پشت يا پهلو
عوارضي که نياز به مراقبت‌هاي ويژه ندارد و اين عوارض ممکن است در طول مصرف و تنظيم بدن از بين برود لذا در صورت استمرار آزار دادن مصرف کننده، مي‌بايست با پزشک خود مشورت نماييد: اسهال، برافروختگي يا قرمزي پوست، سردرد، گيجي، افزايش خفيف ادرار (با دوزهاي بيش از600 ميليگرم در روز)، تهوع، استفراغ و دل پيچه.