مداکوینیل^® از جفت عبور می کند. مصرف این دارو در بارداری توصیه نمی شود مگر در مورد بهبود یا درمان مالاریا یا آمیبیاز کبدی که خطرات بسیار جدی جهت مادر و جنین به همراه دارد. لذا سود و زیان این دارو در دوران بارداری باید بررسی شود یا در مواردی نظیر مشکلات سیستم عصبی مرکزی شامل مشکلات شنوایی و بینایی مثل کری مادرزادی و خونریزی شبکیه اختلال در رنگدانه های شبکیه گزارش شده و گاهی باعث تجمع ملانین در جنین می شود.

گرچه مدارکی دال بر بروز مشکلاتی در انسان یافت نشده است ولی به دلیل حساس تر بودن کودکان به اثرات سوء آمینوکینولون ها لازم است قبل از تجویز این دارو جهت مادران شیرده، سود و زیان دارو ارزیابی شود.

-          در صورت مشاهده مشکلات مرتبط با سلامت روان پس از مصرف دارو ، نظیر افکار غیر منطقی ، اضطراب ، توهم،احساس گیجی یا احساس افسردگی و افکار خودکشی یا آسیب به خود و موارد مشابه فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
لازم است در طول مدت مصرف این دارو خصوصاً در درمان های طولانی مدت، معاینات چشمی دوره ای توسط پزشک صورت گیرد.

-          چنانچه ظرف مدت چند روز، چند هفته یا چند ماه هیچ گونه پیشرفتی در درمان بیماری آرتریت حاصل نشد، پزشک خود را مطلع نمایید.

-          دقت کنید چنانچه دچار تاری دید، مشکلات به هنگام مطالعه، تغییرات بینایی، سرگیجه یا احساس سبکی سر شدید، لازم است فوراً پزشک خود را مطلع نمایید.

-          اگر در منطقه ای زندگی می کنید یا به جایی مسافرت می کنید که بیماری مالاریا در آن زیاد است لازم است موارد زیر را برای جلوگیری از ایجاد بیماری رعایت کنید.

·      خوابیدن زیر پشه بند

·      پوشیدن لباس بلند که تمام بدن را بپوشاند.

·      استفاده از مواد دافع پشه مالاریا در هنگامی که بیرون هستند یا جایی از بدن که در معرض نیش پشه است.

مقدار مصرف هر دارو را پزشک معین می نماید، اما مقدار مصرف معمول دارو به شرح ذیل است :

دوز معمول بزرگسالان :

در بیماری مالاریا : به عنوان درمان بازدارنده 400 میلیگرم یک بار در هفته

در درمان مالاریا : 800 میلیگرم بصورت تک دوز یا 800 میلیگرم در ابتدا سپس 400 میلیگرم 6 تا 8 ساعت بعد از دوز اولیه و در ادامه  400 میلیگرم یک بار در روز برای روزهای دوم و سوم

به عنوان پیشگیری از مالاریا (در مناطقی که گونه های پلاسمودیوم مقاوم به کلرکین نباشند): 400 میلیگرم خوراکی هفته ای یک بار.

برای درمان آرتریت روماتوئید: 5/6 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یک بار و یا شروع درمان با 400 تا 600 میلیگرم یک بار در روز به مدت 4 تا 12 هفته و ادامه درمان با 200 تا 400 میلیگرم یک با در روز.

تعداد کمی از بیماران عوارض جانبی را در روزهای اولیه درمان از خود نشان دادند لذا کاهش اولیه دوز این دارو در ابتدا نیاز است و بعد از 5 تا 10 روز به تدریج افزایش دوز را تا رسیدن به نتیجه مناسب خواهیم داشت.

دوز معمول کودکان:

در بیماری مالاریا : به عنوان پیشگیری هر هفته یک بار و هر بار 4/6 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از راه خوراکی دقت شود از دوز بزرگسالان متجاوز نشود.

در درمان مالاریا : 32 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن از راه خوراکی و جهت یک دوره سه روزه به شکل زیر تجویز می شود:

ابتدا 9/12میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (حداکثر 800 میلیگرم) به صورت تک دوز ، سپس 4/6 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (حداکثر 400 میلیگرم) به صورت تک دوزدر فواصل زمانی 6 ساعت، 24 ساعت و 48 ساعت پس از دوز نخست.

دقت شود که کودکان به ویژه حساسیت بیشتری نسبت به آمینوکینولون ها دارند و تجویز طولانی مدت مداکوینیل^® در آنها توصیه نمی شود.

در خصوص نحوه صحیح مصرف لازم است به نکات زیر توجه نمایید:

-          درمان پیشگیری کننده مربوط به مالاریا را باید یک تا دو هفته قبل از ورود بیمار به مناطق آلوده آغاز کرد و تا مدت 4 تا 6 هفته پس از خروج از منطقه مالاریا نیز باید ادامه یابد.

-          این دارو را همراه با غذا یا شیر میل نمایید.

-          هرگز دارو را بیشتر از مقدار تجویز شده توسط پزشک مصرف نکنید.

-          اگر یک نوبت مصرف قرص را فراموش کردید به محض به یادآوردن آن را میل نمایید، چنانچه نوبت مصرف قرص بعدی نزیک است، از خود نوبت فراموش شده خودداری نمایید. مصرف نوبت های بعد را مطابق برنامه تعیین شده قبلی ادامه دهید.

-          هرگز دو نوبت مصرف دارو را یکجا میل نکنید.

-          به طور منظم به پزشک خود مراجعه نمایید تا پیشرفت درمان را بررسی کند.

-          از مصرف سایر داروها همزمان با این دارو، بدون مشورت با پزشک و یا داروساز خودداری نمایید.

در صورت استفاده از سایر داروها حتماً پزشک خود را مطلع سازید.

مصرف همزمان این دارو با داروی پنی سیلامین تداخل جدی دارد، مصرف همزمان سبب افزایش غلظت پلاسمایی پنی سیلامین گردیده و در نتیجه خطر بروز عوارض خونی یا کلیوی و نیز واکنش های شدید پوستی را افزایش می دهد. لذا در صورت ضرورت مصرف همزمان با پزشک خود مشورت نمایید. 

هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز شود، اگرچه همه این عوارض در یک فرد دیده نمی شود، در صورت بروز عوارض زیر با پزشک یا داروساز مشورت نمایید :

·         عوارضی که در صورت بروز، نیاز به توجهات پزشکی دارند:

با شیوع کمتر: سمیت چشمی به خصوص تاری دید یا سایر تغییرات در بینایی (توجه به این عارضه ممکن است پس از قطع مصرف دارو ایجاد یا تشدید شود که باید بلافاصله پزشک خود را مطلع نمایید. )

نادر: تشنج، افزایش ضعف عضلانی، تغییرات خلقی و روانی، سوت یا زنگ زدن در گوش، سوز گلو و تب، هر گونه خونریزی یا کبودی مشکوک

·         عوارضی که در صورت تداوم یا مزاحمت برای بیمار نیاز به توجهات پزشکی دارند:

با شیوع بیشتر: اسهال، اختلال در بینایی یا خواندن مطالب، خارش، کاهش اشتها، حالت تهوع و یا استفراغ، اسپاسم یا درد شکمی

با شیوع کمتر: سفید شدن یا ریختن موی سر، تغییر رنگ پوست یا ناخن انگشتان و یا دهان به آبی مایل به سیاه، سرگیجه یا احساس سبکی در سر، عصبیت، بی قراری، بثورات جلدی.

مسموميت با دوزهاي بيش از اندازه : در صورت مصرف اتفاقی بیش از مقدار توصیه شده سریعاً به پزشک و یا مراکز درمانی مراجعه نمایید. علائم سمیت معمولاً 30 دقیقه پس از بلع دوزهای بیش از اندازه پدید می آیند و شامل خواب آلودگی، سردرد، افزایش تحریک پذیری، کلاپس قلبی عروقی، تشنج و به دنبال آن توقف ناگهانی ضربان قلب یا تنفس می باشد.

مصرف دوزهای 75/0 تا 1 گرم این دارو جهت کودکان و 25/2 تا 3 گرم در بزرگسالان می تواند سمیت زا و خطرناک باشد.